Zaterdag 8 juni , dag 1.
Wij – René, Henk en ik (Ton) – vertrekken deze bewolkte zaterdagochtend, bij een temperatuur van 13 graden, voor alle zekerheid in onze regenkleding. Gelukkig kan bij de eerste stop die regenkleding al weer uit. De eerste stop is na 203 km in Westfalen om te tanken en van de gelegenheid gebruik gemaakt om een bakkie te doen. 188 Kilometer verder is onze tweede stop op een parkeerterrein waar toevallig ook een kraampje staat met bratwursten en kippen. Wij kunnen de verleiding weerstaan en kiezen bij broodjeszaak Klinkenberg voor een broodje ham/kaas. De volgende tankstop is midden in de Harz. Twee omleidingen op onze route koste ons wel wat tijd maar we halen toch ons geplande einddoel van deze dag. Vandaag hebben we toch totaal 643 km gereden. Bij het eerste hotel wat we aandeden konden we wel slapen maar niet eten, 
het tweede hotel was voor onze begrippen wel iets te duur maar nu nog verder zoeken naar een wat geschiktere slaapplaats was voor vandaag iets te veel van het goede. Country Park Hotel te Brehna blijkt – ondanks misschien de prijs voor ons – een top hotel te zijn.
Zondag 9 juni, dag 2.
Vandaag starten we met 21 graden. De eerste stop is weer een om te tanken en dan snel weer door want we willen ook vandaag ons einddoel weer bereiken. De tweede stop is na 279 km. Bij het plaatsje Hejnice pakken we even een terrasje om wat te drinken en een tosti te eten. We vervolgen onze weg maar komen weer een wegafzetting tegen. Behalve deze afzetting hebben we vandaag meerdere malen over bijzonder slecht wegdek moeten rijden. We besluiten gewoon door te gaan en met de motoren daar waar nodig dan maar af en toe met de motoren de ‘trottoir’ te gebruiken. In de planning stond om in een specifiek motorhotel te slapen, maar helaas is er geen plaats. De eigenaar belt naar een hotel in de buurt en we worden opgehaald en door een auto gegidst naar Penzion Urizku te Rapotin waar we met z’n drieën op een kamer verblijven.
Deze avond zitten we pas om 20.00 uur aan ons eerste biertje. Omdat er geen Engels of Duits wordt gesproken in dit penzion moeten wij ons met gebarentaal, handen en voeten verstaanbaar maken.
Maandag 10 juni , dag 3.
Vandaag moeten we dan Auschwitz halen. Onze eerste stop is na 150 kilometer en we zijn een klein stukje Polen binnen gereden. 
Na een tweede korte stop komen we rond enen in Auschwitz aan. Wij naar de kassa voor het bezoek aan het museum, maar we krijgen te horen dan we hadden moeten reserveren. Om kwart voor drie is er nog plaats met een spaanstalige gids, om half vier bij een engelstalige gids en vanaf vijf uur gratis toegang zonder gids. 
Het idee wordt geopperd om naar Krakau te rijden om daar alvast een slaapplaats te zoeken. Krakau blijkt toch verder weg dan gedacht. We besluiten om een slaapplaats in de buurt van het museum te zoeken maar eerst een bezoek te brengen aan kamp Birkenau. Entree Birkenau blijkt alleen te kunnen in combinatie met een bezoek aan het Auschwitz museum. We besluiten om Birkenau vanaf de buitenkant te bekijken en daarna op zoek te gaan naar een hotel. Het eerste hotel wat we vinden stinkt en is ontzettend smerig dus wij weer verder. De uiteindelijk redelijk snel gevonden overnachtingsplaats – Guesthouse B&M – is super mooi. Helaas is geen mogelijkheid voor avondeten maar wat later blijkt wel een bijzonder goed ontbijt buffet. De eigenaar waarschuwt, ondanks de warmte om ramen en deuren gedurende de avond en nacht gesloten te houden i.v.m. muggen. Zo, nu eerst een biertje en daarna naar het Museum. Hoewel we weten wat er in Auschwitz allemaal is gebeurd maakt het bezoek aan het museum het allemaal nog even duidelijker en zijn we zeer onder de indruk van wat zich in kamp Auschwitz allemaal heeft afgespeeld. Terug naar het hotel en op zoek naar een restaurant. Zowel op de heen als terugweg naar en van het restaurant worden we belaagd door bijzonder grote muggen. Nog even een biertje van het restaurant meegenomen terug naar het hotel. Tijd om te slapen na een zeer indrukwekkende en warme dag.
Dinsdag 11 juni, dag 4.
De eerste stop is na 107 km en in een klein winkeltje even een versnapering gekocht. Half een rijden we Slowakije binnen en een half uur later hebben we hemelsbreed vanaf Purmerend het verste punt van onze reis bereikt. Geloof het of niet maar de weg die we rijden heet “route 66” en de eerst volgende tankstop is na 253 km. Klokslag drie uur bereiken we het tussenpunt waarop besloten moet worden of we via Oostenrijk of Praag in Tsjechië terug gaan rijden. Het laatste is het geworden, dus op naar Praag. Praag zelf halen we vandaag niet en kiezen voor een overnachting in (Apart-)hotel Kristina in het plaatsje Nasa Dubnica in Slowakije. Het hotel is een verbouwd flatgebouw met mooie kamers en een wel heel bijzondere douche.
Een glazenwand vanuit de douche de kamer in, maar omdat het een eenpersoons kamer betreft hoef je niet bang te zijn voor pottenkijkers. In het naastgelegen restaurant “Chillout” doen we ons tegoed aan een paar biertjes en een heerlijke maaltijd.
Woensdag 12 juni, dag 5.
Vandaag een vervolg op de 800 kilometer route variant die de dag hiervoor al is ingezet. We starten vandaag met het idee om in Praag, of Praha zoals op de borden staat aangegeven, te overnachten. René is niet voorzichtig genoeg geweest met zijn navigatie en heeft een aantal barsten in het glas opgelopen. Op zich niet zo erg maar de touchscreen bediening werkt niet meer, dus voorop rijden is voor René geen optie meer. Onze eerste stop is een tankstop na ongeveer 140 km. De tweede stop is een drinkstop op een pleintje bij een Ariva bushalte.
Henk heeft 1.000,00 kronen gepind omdat we alleen maar in kronen kunnen betalen (zie foto). We naderen Praag en het vinden van een hotel aan het einde van de dag blijkt niet zo makkelijk. Helaas blijken niet alle Tsjechen even aardig te zijn. Bij een aangedaan hotel werkt wel een aardige Tsjech die bijzonder goed engels spreekt Hij heeft geen plaats voor ons in zijn hotel maar doet voor ons een belrondje bij verschillende hotels. Poging 3 levert, in de directe nabijheid van Praag, een driepersoonskamer op maar we moeten direct beslissen.
Uiteraard zijn we blij met deze kamer en een klein half uurtje verder staan we voor de deur van Hotel Tulipan waar op vrijwel dat zelfde moment een wolkbreuk losbarst. Gelukkig dus net op tijd binnen.
Donderdag 13 juni, dag 6.
Vandaag is de gemiddelde temperatuur gelukkig wat gedaald.
We starten met 18 graden en aan het einde van de dag zou het 22 graden worden maar omdat we toch vlakbij Praag zijn besluiten we er doorheen te rijden. Al snel blijkt maar weer dat we in grote steden toch echt niets te zoeken hebben. Na Praag stoppen we nog even om de tanken en vervolgen onze reis. Rond drie uur verlaten we Tsjechië om Duitsland binnen te rijden. Na een kleine 400 kilometers vinden we verscholen achter een huizenblok om half zeven
het oude maar niet verkeerde hotel Brandt. Binnen mag nog gerookt worden en gasten die binnen komen tikken bij wijze van groeten op onze tafel. Thuringerwald, wat is het mooi.
Vrijdag 14 juni, dag 7.
Vandaag starten we voor de laatste 100 km van de 800 kilometerroute variant. Vanwege de vele wegwerkzaamheden hebben we om 13.00 uur hemelsbreed pas 60 kilometers afgelegd. Niet veel gereden maar wel weer 4 uur op de motor gezeten.
Tijd voor een hapje/drankje. Op een klein parkeerterrein staat de mobile snackcar van Marion waar we onze eerste bratwurst nuttigen. We zetten de navigatie op het plaatsje Spangenberg omdat de geplande route rijden, ten gevolge van afsluitingen, niet mogelijk blijkt te zijn. Na Spangenberg pakken we onze route weer op en belanden uiteindelijk in het dorp Beckum. De goedkope overnachtingen zijn voorbij en voor € 75,00 per kamer vinden we hotel Samson. Biertje en een hapje eten om daarna nog even op het dorpsplein te gaan kijken alwaar er muziek wordt gespeeld.
Zaterdag 15 juni, dag 8.
Eerst nog even afrekenen en dan blijkt het hotel toch goedkoper te zijn dan gedacht. De afgesproken prijs van € 75,00 per kamer wordt afgerekend, maar het eten en drinken wordt vergeten. Na drie keer vragen of echt alles is afgerekend zijn we toch maar weggegaan en heeft de eigenaar dus een vergissing gemaakt. Ons hoor je hier niet meer over. De laatste dag alweer en op naar huis.
Rond twee uur arriveren we in Purmerend. Ik heb weer een geweldige week gehad en bedank mijn mede reizigers Henk en René. Net als vorig jaar hebben we weer bijna 3500 kilometers aangetikt.
Dan hebben we altijd nog – een gedeelte – van de foto’s
